Wartaaltje: Hanen en Talentenshow

Herfst. De zon scheen uitbundig in Oldeholtpade waar ik, na een zonovergoten vakantieweek in Oost Groningen, nu Friesland ging verkennen. Mijn spullen had ik uit de auto gehaald en geïnstalleerd in een kabouterhuisje oftewel een natuurhuisje. Voor mensen met mijn lengte was het heel erg prima te doen, maar ben je twintig centimeter langer dan krijg je echt een probleem met de plafondbalken.Ik kon de scheldpartijen en het au-gekrijs al horen!! En zag de wat langere mens al rondlopen met kou-kompressen tegen het belaagde hoofd die al snel uit allemaal blauwe bulten zou bestaan. Maar daar had ik allemaal geen last van. Voor mij was het prima en ik sliep als een roosje in de knusse bedstee. Een aanrader dus voor mensen onder de 175 centimeter!

Omdat het nog steeds uitbundig zomers weer was zat ik lekker buiten met een boek toen een haan begon te kukelekuën. Hij was nog niet klaar met zijn gekukeleku of een andere haan liet ook van zich horen en daarna ook de haan van de buren. Althans, het leek vanaf het erf van de buren te komen, maar dat weet je nooit, want hanen fladderen gewoon over het hek van de buren om daar dan ook vrolijk te gaan lopen kukelen. En de buren vinden dat hier meestal prima, zo gaat dat op het platteland. De hanen leken elkaar evenwel te willen overtroeven en ik was best benieuwd wie het zou winnen. De haan bij de buren had het laatste woord. Maar toen sloegen de kraaien toe met hun gekras en gekraai. Sommige vogelsoorten zijn niet echt gezegend met een mooi geluid en ik dacht: ‘dit zal de talentenjacht nooit winnen.’ Toch hoorde ik daarna een vogelsoort die zo mogelijk een nog erbarmelijker geluid liet horen en ik zou werkelijk niet weten wat voor vogel dat was, maar ik wilde nu wel weer rustig kunnen lezen.

Het deed mij denken aan een hele korte periode in mijn leven, twee weken welteverstaan, en alweer lichtjaren geleden, dat ik was bezweken voor de druk van een aantal mensen om mij heen om een profiel aan te maken voor zo’n relatiesite. Al struinend door het oerwoud aan aanbod sprak een profiel van een man tot mijn verbeelding en heb ik mijn belangstelling kenbaar gemaakt. We gingen chatten. Dat ging best leuk. Vervolgens wissel je telefoonnummers uit en weldra belden we elkaar om een datum af te spreken voor een ontmoeting in het echt. Ja, en toen hoorde ik zijn stem. Die klonk dus een beetje als een kraai en ik dacht: Nee!!!!nee, nee nee! Ik wil niet naast deze stem lopen, zitten, liggen, eten. Ik wil er niet naar luisteren! Help! Het enige wat er dus voor deze goede man op zou zitten was stil-zijn en voor de rest van zijn leven zijn mond houden in mijn bijzijn. Dat kon ik hem niet aan doen. En dus moet je zo’n man afwijzen en daar ben ik niet zo goed in, dat vind ik zielig. Het ergste is nog dat ik eerlijk heb gezegd waarom ik niet verder wilde. Iedereen aan wie ik dat vertelde vloog over mij heen: ‘Je hebt wat? Heb je gewoon gezegd dat je zijn stem niet mooi vond? Dat zeg je toch niet! Dan verzin je wat, maar dát zeg je niet!’ Maar goed, ik had het al gezegd en kon het niet meer terugdraaien. Ik had trouwens ook gelijk geen zin meer in die site, wat een gedoe zeg.

Kijk het is niet zo moeilijk om luidkeels ‘ja’ tegen iemand te zeggen, maar ‘nee-zeggen’ dat is echt moeilijk. Vooral als vrouw vinden we dan dat we een heel epistel moeten schrijven of een uitgebreid verhaal moeten vertellen om te onderbouwen waarom we ‘nee’ zeggen. Laatst deed iemand een behoorlijk emotioneel beroep op mij waarbij ik een ‘nee’ voelde. Nee, ik wil niet doen wat jij aan mij vraagt. Dat voelt gelijk ongemakkelijk en daar zal ik vast de enige niet in zijn, want er volgt dan namelijk een geratel in je hoofd hoe je dan in vredesnaam ‘nee’ gaat zeggen. Ik was hele volzinnen aan het bedenken om mijn ‘nee’ mee te rechtvaardigen, tot ik dacht: ‘nee, ik houd het bij één zin en dus heb ik alleen gezegd: ‘nee, dat vind ik geen goed idee.’

Maar, denk maar niet dat je er dan klaar mee bent, want wij vrouwen (ja vooral vrouwen) lopen dan nog dagenlang rond met een schuldgevoel en bakken met twijfels, want was het niet een beetje te hard, had ik niet gewoon ja kunnen zeggen. En dus blijft het maar door ratelen in je hoofd waardoor het vaak heel verleidelijk is om ‘ja’ te zeggen. Dan heb je dat geratel tenminste niet. We leren dat ook niet op school. Tenminste ik heb niet geleerd hoe ik nou zonder schuldgevoel ‘nee’ moet zeggen of zonder een stevig onderbouwde uitleg. Wat je namelijk vaak denkt is dat, als jij ‘nee’ zegt, de ander jou niet meer zo leuk vindt of misschien wel voor altijd erg stom. Stiekem ben je zelf eigenlijk bang voor de ‘nee’s van mensen en het vervelende gevoel dat daarop volgt. En daarom willen we andere mensen dat vervelende gevoel ook niet aandoen. Ja het is heel erg ingewikkeld. Alsof het die kraaien wat uitmaakt dat ik een ‘nee-gevoel’ heb bij hun gekraai. Nee zeg, zij blijven lekker doorkraaien. En die hanen blijven ook naar hartenlust kukelekuën. En die vogel, waarvan ik de naamsoort niet weet, trekt zich ook niks aan van mijn ‘nee-gevoel’. Welnee, die vogels weten niet beter dan dat dit het geluid is wat bij hen hoort. Daar mag jij wat van vinden, zij blijven hun geluid onverstoorbaar ten gehore brengen. Dat is een mooi gegeven. Als je namelijk gewoon goed bent met jezelf kun je het prima verdragen als een ander eens ‘nee’ tegen jou zegt.

Toch blijft het raar dat we een ‘nee’ altijd maar willen onderbouwen. Als je ergens  ‘ja’ tegen zegt, bijvoorbeeld een feestje waarvoor je wordt uitgenodigd, ga je toch ook niet in tien volzinnen onderbouwen waarom je het zo verschrikkelijk geweldig vindt dat jij op dit feestje aanwezig mag zijn. Nee, dan zeg je gewoon:  ‘ja, leuk, ik kom!’

Waarom schrijf ik dit nou allemaal op? Misschien omdat ik eerder had willen weten dat het voldoende was geweest als ik  tegen die man had gezegd dat ik toch af zag van verder contact. Zonder verdere uitleg, want nu heb ik die man misschien wel een complex aangepraat. Ja, het leven is nog zo eenvoudig niet…….Maar blijf vooral oefenen met ‘nee’zeggen. Nee, dat wil ik niet. Nee, dat vind ik niet leuk. Nee, daar ga ik niet aan meedoen. Nee. Gewoon nee. Ook al word je uitgenodigd voor een talentenshow. Dan zeg je stoer ‘nee’! Want meedoen aan een talentenshow is voorwaar niet de enige manier om gelukkig te zijn met jezelf.