Wartaaltje: Zwemmen en Leven

Het was 18 augustus 2018 dat Maarten van der Heijden zijn 11stedenzwemtocht begon. Het was 55 uur en 163 km zwemmen later dat hij zijn poging om de 200 km te zwemmen moest staken. Voor zover ik weet was er niemand die hem dit kwalijk nam. Er was vooral sprake van bewondering en ontroering vanwege zijn poging om met zijn zwemtocht geld in te zamelen ten behoeve van kankeronderzoek. Onderzoek gericht op het kunnen genezen van kanker of hoe kwaliteit van leven zoveel mogelijk geborgd kan worden als genezing niet langer mogelijk blijkt te zijn. Maarten doet dit niet zomaar. In 2001 kreeg ook hij te horen kanker te hebben. Na allerlei behandelingen te hebben ondergaan werd hij na 4 jaar genezen verklaard. Dit heeft hem in actie gezet. Vorig jaar leverde zijn zwemtocht 5 miljoen euro op. Dat is veel geld. Het was 2010 dat mijn oudste zus te horen kreeg dat de kanker zich door haar hele lichaam had verspreid en ze zich moest voorbereiden op het einde van haar leven. Zes weken later stierf zij in bijzijn van haar kinderen en partner. Toen ik bij haar bed zat om afscheid te nemen vond ik het zwaar om zo dicht bij de dood te zitten. Ik wilde haar een fijne herinnering vertellen, maar dat voelde zo knullig. Ik wilde vertellen hoe we samen hand in hand naar de stad waren gelopen. Ik hand in hand met mijn grote zus omdat ik iets uit mocht zoeken van haar eerste salaris. Op mij als kind heeft dit een onuitwisbare indruk gemaakt. Zittend bij haar bed met haar broze hand in de mijne deelde ik aarzelend en met gebroken stem mijn ervaring met haar. Daarna zei ze; ‘maar nu laat ik je nooit meer los.’ En ik dacht: ‘ dat kan niet, jij gaat dood, hoe kun je mijn hand dan vast blijven houden?’ Het was 2 mei dit jaar 2019, de dag waarop een ex collega van midden veertig ten gevolge van kanker overleed. Zij was bijzonder steunend voor mij geweest, te midden van een werkkring waar een collega blijk gaf van een zeer vijandige houding ten aanzien van mij – pestgedrag beperkt zich niet tot de schoolleeftijd. Allebei hadden we een tijdelijk contract wat ongeveer tegelijkertijd werd beëindigd. En kort daarna kreeg zij te horen kanker te hebben. De vooruitzichten waren niet goed. Nog zo’n twee en half jaar heeft ze geleefd en lief gehad. Op 21 juni 2019 onderneemt Maarten opnieuw een poging om de 11stedenzwemtocht te volbrengen. We zullen hem massaal steunen en misschien ook wel omdat we ons soms zo machteloos voelen bij mensen die oog in oog staan met een verpletterende boodschap. Een boodschap waardoor je weer zo beseft dat leven waarachtig niet vanzelfsprekend is. Voor meer informatie over de projecten www.11stedenzwemtocht.nl/projecten