Windmolen en Koordlopen

‘Wil je het ook even proberen?’ De vraag verraste mij nadat ik een poging had gedaan een foto te maken van een beoefenaar van koordlopen. Hij was aan het balanceren op een elastisch koord in het Lepelerburgpark. Net toen ik de foto wilde nemen stapte hij naast het koord. Dat kon, want hij zou niet ter aarde vallen omdat het koord ongeveer een halve meter boven de grond  tussen twee grote bomen gespannen zat. ‘Nou nee, reageerde ik op zijn vraag, ik probeerde een foto van jou te maken.’

Bovendien had ik mijn panty uit moeten trekken alvorens de poging te kunnen ondernemen om op het koord te lopen omdat het beste resultaat behaald werd op blote voeten, zo vertelde hij. Dat leek me geen goed idee. ‘Ben je aan het oefenen voor grotere hoogten, vroeg ik. Nee hij deed het gewoon voor de leuk, nu een afstand van ongeveer twaalf meter. Het koord was echter 45 meter lang. Die afstand behalen was zijn doel. Wat mij een zeer realistisch doel leek. De ‘koorddanser’ in kwestie bleek ook bergbeklimmer te zijn. ‘Ga je dat ooit nog eens doen? Op een koord balanceren tussen twee bergtoppen?’ En ik weet eigenlijk niet waarom ik vraag aan mensen om dat soort gevaarlijke, risicovolle avonturen aan te gaan, want ik zou dat namelijk nooit van mijn leven durven. Ik durf al  niet in kermisattracties, laat staan op een koord lopen met onder je enkel de duizelingwekkende diepte waarin  je te pletter kunt vallen. Maar goed, ik wil kennelijk wel dat anderen dit durven. Hij had trouwens ook geen ambities om over een touwtje een ravijn te bewandelen. En hoewel ik hem eigenlijk niet kende was ik toch opgelucht met zijn antwoord.

Inmiddels ben ik erachter dat een onverlaat op 8 september van dit jaar in Moskou op een hoogte van 350 meter over een slackline (een koord dat elastisch mee beweegt) heeft gewandeld. Ik probeerde de beelden daarvan te bekijken maar ik weet niet goed wat er dan in mijn lijf gebeurt, helemaal beroerd werd ik ervan om die beelden te bekijken terwijl ik wist dat het goed was afgelopen, maar toch…..

Het gesprek met de ‘koorddanser’ ging inmiddels allang niet meer over koordlopen, maar over dingen van het leven en wat hij daarin zoal deed. Hij was werkzaam als project engineer en betrokken bij de plaatsing van windmolens in de zee. Oeps, dacht ik, dat is voor veel mensen een kwetsbaar onderwerp. Niet iedereen is het eens met deze nieuwe ontwikkeling hoewel het ‘een groene’ ontwikkeling is. Ik zocht tegenreacties op en las dat mensen aangeven niet perse tegen windmolens in zee te zijn. Ze vinden de afstand van zo’n 22 km vanaf de kust te dichtbij. Het belemmert het zicht, wat bij hen de vraagt oproept waarom ze niet op een afstand van 80 km geplaatst kunnen worden. Dit zou volgens de overheid veel duurder uitpakken, en ja meer belasting willen we ook weer niet betalen om dit mogelijk te maken. Ook zou er verstoring op kunnen treden in de flora en fauna. Onderzoek aan de Universiteit van Wageningen toont aan dat er geen verstoring optreed, er blijken zelfs nieuwe soorten te leven. En hoe zit het met de vogels die in de wieken terecht kunnen komen? Bij daglicht nemen vogels al vanaf 3 km de vleugels van de windmolens waar en bij nacht vanaf 1 km. Gemeten is dat 0,01 vogels zouden worden geraakt. Dat vind ik mooi, dat mensen zich uitspreken voor de risico’s voor dieren en planten bij nieuwe ontwikkelingen in de wereld. Maar hoe het ook zij, de projecten op zee gaan door. Niet in de laatste plaats omdat we onze klimaatafspraken van Parijs na moeten komen en ons nageslacht toch tenminste ziet dat we pogingen hebben ondernomen het een beetje schoon en mooi voor hen achter te laten. Mensen als Haiko, de koorddanser, houden zich daarmee bezig omdat, zoals hij zegt; hij een idealist is en zich graag bezig wil houden met ‘groene’ ontwikkelingen.

En wie weet zien we op een dag een koorddanser balanceren tussen twee windmolens in, die voor die gelegenheid wellicht even worden stil gelegd, maar wat een fantastisch uitzicht zal dat zijn? Ik denk niet dat ik durf te kijken, alhoewel in het water vallen toch een andere ervaring zal zijn dan ter aarde vallen. Maar nu breng ik  mensen misschien op een erg onverantwoord idee……